Zaburzenia nastroju
Zaburzenia nastroju
Krótki przewodnik po zaburzeniach nastroju.
W DSM-5 wykorzystano trzy grupy zestawów kryteriów do diagnozowania problemów
psychicznych związanych z nastrojem: 1) epizody nastroju, 2) zaburzenia nastroju, oraz
3) uszczegółowienia opisujące ostatni epizod i przebieg nawracania. W niniejszym
„Krótkim przewodniku” omówię każdą z nich.
EPIZODY NASTROJU
Mówiąc prosto, epizod nastroju oznacza każdy okres, kiedy pacjent czuje się nienormalnie
szczęśliwy lub smutny. Epizody nastroju to elementy budulcowe, które składają się na
wiele kodowanych zaburzeń nastroju. Większość pacjentów z zaburzeniami nastroju będzie
doświadczać co najmniej jednego z trzech epizodów: depresyjnego, maniakalnego lub
hipomaniakalnego (choć nie oznacza to, że składają się one na większość postaci
zaburzeń nastroju). Bez dodatkowych informacji żaden z tych epizodów nastroju nie
jest kodowaną jednostką diagnostyczną.
Epizod depresyjny – Przez co najmniej 2 tygodnie pacjent ma obniżony nastrój
(lub nie potrafi cieszyć się z życia) oraz doświadcza problemów z jedzeniem i snem,
poczucia winy, utraty energii, trudności z koncentracją i myśli o śmierci.
Epizod maniakalny – Przez co najmniej tydzień pacjent ma podwyższony nastrój (a czasem
czuje się tylko rozdrażniony) i może przejawiać poczucie własnej wielkości, rozmowność,
nadpobudliwość i podatność na rozpraszanie uwagi. Zła ocena sytuacji prowadzi do znacznego
ograniczenia funkcjonowania społecznego lub zawodowego; często pacjenci muszą być
hospitalizowani.
Epizod hipomaniakalny – Przypomina epizod maniakalny, ale jest krótszty i charakteryzuje się
mniejszym nasileniem. Hospitalizacja nie jest wymagana.
Zaburzenia nastroju – Zaburzenie nastroju to wzorzec choroby spowodowany nieprawidłowym nastrojem.
Niemal każdy pacjent, u którego pojawia się zaburzenie nastroju, doświadcza w jakimś czasie depresji,
ale niektórzy mają także okresy podwyższonego nastroju.